ေရႊလည္တိုင္တစ္ေမာ႔ေမာ႔နဲ႔ ေႏြးေထြးဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္
ပုခံုးစြန္းေလးေပၚ ေမးတင္ေနေသာ ညေန
ကမာၻ အသၤေခ် ၿပည္႔စံုေစ....။
ပါးကြက္အ၀ါေလးနဲ႔ ၀င္းမႊတ္ေသာ အနမ္းလြင္ၿပင္
အဖ်ားခတ္တို႔ထိကစားသြားတဲ႔ ေလညွင္း
စႀကၤာ၀ဠာ ထိတိုင္ ၿဖန္႕က်က္ေစ....။
ပင္႔သက္ရွိဳက္ပံု အစ
အလိုမက် မ်က္ေစာင္းခဲပံုအဆံုး
သူ႔အရိပ္အေယာင္ အားလံုးဟာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အၿဖစ္ထင္က်န္ေစခဲ႔ရာ...။
အရြက္ကေလးေတြ ေ၀ေနပံုကအစ
တစ္ေယာက္ႏွလံုးအိမ္ ထဲ တစ္ေယာက္အရိပ္ထင္
ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕ တစ္သြင္သြင္စီဆင္းေနေသာ
သမုဒယပြင္႔မ်ား ထင္ဟပ္ေစခဲ႔ရာ...။
ႀကဲၿဖန္႔သီကံုးေစ..
လွပေနၿမဲ..ႏွစ္ကိုယ္႔တစ္စိတ္ ကမာၻငယ္ေလး.......။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
ကဗ်ာ ေလးက ေကာင္းတယ္ေနာ္ ..
ကိုတုတ္ စြယ္ေတာ္ေလးလို ျဖစ္ခ်င္ေနျပီေပါ့
ဆက္လက္ေရးသားႏိုင္ပါေစ
Post a Comment