ဒီဇင္ဘာလံုးခ်င္း

ေဆာင္းအေငြ႔အသက္ကို

တိုးတိုးကေလးပံုေဖာ္ရင္း

ေရွ႔ေၿပးနိမိတ္ေတြဆာေလာင္ခဲ႔ဖူးတယ္

ႏွင္းစိုတဲ႔ ရြက္ေၿခက္ေတြႀကား

ခ်စ္သူကိုလိုက္ဖမ္းရတာ

အိမ္မက္ေတြထဲပန္းတိုင္ေပ်ာက္ၿခင္းေပါ႔

ရုတ္တရက္ႀကားနာမိရင္ေတာင္

ေ၀းေ၀းကလွမ္းႀကည္႔ရံုပဲ

ဆံုမွတ္ကိုခြာလိုက္ရင္နဲ႔

ခလုတ္တ္ိုက္မွသတိ၀င္ခဲ႔တယ္

အလွဆံုးပြင္႔ၿပီးသြားရင္ေတာ႔

ေႀကြသြားရမွာပါပဲ

ညတာရွည္တိုင္း

အိမ္မက္ေကာင္းမဟုတ္ဘူးေပါ႔..

စိတ္ကူးယဥ္ေတာင္ထိပ္မွာေတာ႔

ဒူးနန္႔ၿပီးမေနခ်င္ေတာ႔ဘူး

စာမ်က္ႏွာကိုေခါက္

ပိပိရိရိပိတ္

ေၿခလွမ္းဖြဖြနင္း

အနိမ္႔ဆံုးေနရာက

ခုန္ခ်ခဲ႔ၿပီဆိုတာ..